شورای امنیت ..... امنیت شورا.....کدوم برای کی درسته ؟

این سوالی است که اولین بار آقای لاریجانی در اذهان مردم زنده کردند و در مصاحبه ای اعلام کردند که رفتن به شورای امنیت به معنای رسیدن به آخر دنیا نیست . و متعاقبا آقای آصفی نیز به عنوان سخنگو این جمله را تکرار نمودند. در همین روزها نیز آقای اشتان مایر وزیر امور خارجه آلمان نیز اعلام کرد ارجاع پرونده ایران به شورای امنیت پایان دیپلماسی نیست . اما به راستی آیا ورود به شورای امنیت به معنای رسیدن به انتهای راه است ؟ آیا تنها رفتن به شورای امنیت است که امنیت ملی را به خطر می اندازد یا مسائل دیگری همچون مسائل اقتصادی نیز در کنار این مساله مطرح است ؟
در چند روز اخیر در مجلس شورای اسلامی خبر از پیشنهاد مذاکرات مستقیم با آمریکا به جای مذاکره با اتحادیه اروپا – چین و یا روسیه به میان آمده است . بحثی که در گذشته به عنوان خط قرمزی در کشور مطرح می شد. گرچه هنوز هم مخالفتهایی با این خط فکری می شود ولی به نظر می رسد که در میان سیاستمداران و دست اندرکاران کشور جای بحث و گفتگو باز است .
از طرف دیگر ارسال پرونده ایران به شورای امنیت را گروهی گامی به جلو می نامند. گامی که باعث ایجاد باب مذاکره مستقیم می گردد.
البرادعی هدف خود از ارسال پرونده ایران به شورای امنیت را اینگونه بیان می کند:
وی ، متوسل شدن به شورای امنيت برای حل اين مسئله را آغاز "فصل تازه ای در ديپلماسی" دانست و نه "ميانبری به تحريم" که می تواند ايران را به انزوا بکشاند. متوسل شدن به شورای امنيت از نظر وی، وزن بيشتری به تلاش آژانس بين المللی انرژی اتمی می دهد تا اطمينان حاصل کند که ايران گامهای لازم را برای جلب اعتماد جامعه جهانی به برنامه اتمی اش بر می دارد. آقای برادعی از سوی ديگر از آمريکا خواست وارد گفتگو با ايران شود اما در عين حال اذعان کرد که چنين گفتگويی بسيار بعيد است چراکه دو کشور بيش از ربع قرن است با يکديگر رابطه ديپلماتيک ندارند.
در همين حال سرگئی لاوروف وزير خارجه روسيه امروز در مقر سازمان ملل متحد در نيويورک مخالفت کشورش را با اعمال زور عليه ايران اعلام کرد و گفت: "ما معتقديم که هيچ راه حل نظامی برای اين بحران وجود ندارد. وزرای خارجه بريتانيا و آلمان نيز چنين موضعی دارند. من فکر نمی کنم که تحريم ها به عنوان ابزاری برای حل يک بحران هرگز موفق بوده اند. من يکبار ديگر می گويم که بايد به پيشنهادهای تخصصی آژانس بين المللی انرژی اتمی اتکا کنيم."
آقای لاوروف گفت نشنيده که تاريخ مشخصی برای نشست شورای امنيت درباره ايران تعيين شده باشد بلکه تنها شنيده است که اتحاديه اروپا خواستار ادامه مذاکرات وين با حضور ساير کشورها از جمله روسيه، آمريکا، چين و ايران شده است.
وی گفت که روسيه از اين پيشنهاد استقبال می کند و معتقد است که بايد به نحوی عمل کرد که توانايی آژانس در نظارت بر فعاليت های اتمی ايران از بين نرود.
از منظری دیگر به گفته ديپلمات های امریکایی در حال حاضر يکی از اختلافات موجود بين آمريکا و روسيه مدت زمانی است که در آن به ايران برای پاسخ به درخواست های سازمان ملل متحد فرصت داده می شود. در حاليکه آمريکا به دنبال يک مهلت ۳۰ روزه به ايران است، نمايندگان روسيه خواستار افزايش آن به ۶۰ روز هستند.
روز گذشته اتحادیه اروپا نیز بیانیه ای درباره موضوع هسته ای ایران منتشر کرد . در بیانیه اتحادیه اروپا از قطعنامه 4 فوریه برای در جریان قراردادن شورای امنیت سازمان ملل حمایت شده و افزوده است : اکنون شورای امنیت باید اقتدار خود را برای وادار کردن ایران به اجرای قطعنامه های شورای حکام به کار گیرد.
در واکنشی به این مسائل نمایندگان مجلس کشورمان درموردگزارش پرونده هسته ای ایران به شورای امنیت، با صدور بیانیه ای خواستار اجرای دقیق قانون رفع تعلیق کلیه فعالیت های هسته ای توسط دولت شدند. و اعلام نمودند که ما نمایندگان ملت بزرگ ایران ضمن یادآوری به دولت محترم در اجرای دقیق قانون رفع تعلیبق از کلیه فعالیت های هسته ای اعلام می کنیم که دولت و ملت ایران امروز بیش از پیش مصمم است با اتکال به ذات لایزال الهی و با انسجام و پیوستگی و تبعیت از مقام معظم رهبری حضرت آیت الله خامنه ای در همه عرصه های دفاع از انقلاب و نظام اسلامی پرتوان ایستادگی نماید.